تقارن در آثار استنلی کوبریک یکی از تکنیک‌های بصری کلیدی است که همواره به دلیل تأثیرگذاری شدید روانی و زیبایی‌شناسی خاص خود در سینما مورد توجه قرار گرفته است. کوبریک با استفاده از تقارن و دیدگاه یک‌نقطه‌ای، بیننده را به سمت مرکزیت قاب و در واقع نقطه‌ای خاص در تصویر هدایت می‌کند، تا با دیدن تصاویر متقارن حس انسجام و توازن را القا کند، و همچنین به تدریج تنش و استرس روانی در داستان‌ها را منتقل نماید.
در فیلم‌هایی مانند درخشش (The Shining) و 2001: ادیسه فضایی (2001: A Space Odyssey)، این تقارن از جنبه‌های مختلف بررسی شده است. در درخشش، کوبریک با استفاده از راهروهای طولانی و تصاویری با تقارن کامل که بیننده را به سمت نقطه مرکزی هدایت می‌کنند، فضایی ترسناک و نامتعارف ایجاد کرده است. این تقارن به‌ویژه در صحنه‌های معروف راهرو هتل اورلوک به کار رفته و بر حس ترس و ناآشنایی محیط می‌افزاید. این تکنیک تقارنی به نوعی راهی است که کوبریک از آن برای درگیر کردن روان بیننده استفاده می‌کند، طوری که بیننده حس می‌کند با نوعی خطر روبروست که به آرامی در حال نزدیک شدن به اوست
همچنین، در 2001: ادیسه فضایی، تقارن و اشکال هندسی از جمله دایره‌ها به عنوان نمادی از بیکرانی و تکامل انسانی مورد استفاده قرار گرفته‌اند. این تقارن با استفاده از پلان‌های فضاپیماها و مونولیت‌های اسرارآمیز، حس هماهنگی و سرنوشت‌گرایی را در فضای علمی-تخیلی فیلم تقویت می‌کند. از دیدگاه سمبلیک، تقارن و اشکال دایره‌ای در این فیلم یادآور چرخه‌های طبیعت و تحولات بزرگ در تاریخ بشریت هستند که در قالب سفر فضایی و مواجهه با ناشناخته‌ها به تصویر کشیده شده‌اند
به‌طور کلی، کوبریک با تقارن در قاب‌بندی، مخاطب را در شرایط دیداری و روانی خاصی قرار می‌دهد که علاوه بر زیبایی بصری، از لحاظ عاطفی و فکری تأثیر عمیقی دارد. این ترکیب از تصاویر متقارن و طراحی هندسی، بیننده را به نوعی نگاه تحلیلی و دقیق‌تر به فضا و موضوعات فیلم وا می‌دارد و موجب می‌شود اثرات خاصی مانند نگرانی، شگفتی و حتی ناآرامی را تجربه کند.
در پرتقال کوکی، کوبریک به‌شکل گسترده‌ای از تقارن برای نشان دادن تضاد میان نظم اجتماعی و آشوب روانی استفاده می‌کند. در سکانس‌های متعدد، مانند صحنه‌هایی که شخصیت الکس در بیمارستان یا در زندان به تصویر کشیده می‌شود، تقارن و قاب‌بندی منظم، نظم تحمیل شده توسط جامعه را منعکس می‌کند. این تقارن، که در تضاد با طبیعت آشوب‌طلب الکس و هویت واقعی او قرار دارد، به‌صورت بصری به مخاطب نشان می‌دهد که چگونه جامعه در تلاش است تا با اعمال قوانین و کنترل، خوی آشوب‌طلبانه و طبیعت انسانی را سرکوب کند
در چشمان کاملاً بسته، تقارن به‌عنوان ابزاری برای نمایش فاصله و تعارض میان واقعیت و خیال استفاده شده است. بسیاری از صحنه‌های مرتبط با مراسم رازآلود که شخصیت اصلی با آن مواجه می‌شود، با استفاده از تقارن و قاب‌بندی دقیق به تصویر کشیده شده‌اند. این صحنه‌ها نه تنها حس نظم مرموز و پیچیدگی را القا می‌کنند، بلکه نمایانگر فاصله‌ای است که شخصیت با دنیای واقعی خود حس می‌کند و او را به‌طور فزاینده‌ای به سمت ناپایداری عاطفی سوق می‌دهد
استفاده استنلی کوبریک از تقارن در آثارش، بسیار فراتر از زیبایی بصری است. او از این تکنیک برای نشان دادن تناقضات انسانی، تعارضات روانی و حتی بیان مفاهیم عمیق فلسفی استفاده می‌کند. قاب‌های متقارن او، بیننده را به سمت مرکزیت دیداری و معنایی هدایت می‌کنند و تجربه‌ای غنی و چندوجهی از فیلم را برای مخاطب به ارمغان می‌آورند که هم تماشای فیلم را لذت‌بخش‌تر و هم تفکر برانگیزتر می‌سازد.
