در اردیبهشت سال ۱۳۶۰، حادثه‌ای مبنی بر تلاش برای ترور مهندس مهدی بازرگان، نخست‌وزیر موقت دولت انقلاب اسلامی ایران و یکی از شخصیت‌های برجسته نهضت آزادی ایران، رخ داد. این حادثه در شرایطی به وقوع پیوست که فضای سیاسی کشور بسیار پرتنش و ناپایدار بود. پس از انقلاب اسلامی در ۱۳۵۷، اختلافات عمیقی بین گروه‌های سیاسی و جناح‌های مختلف بر سر آیندهٔ کشور و جهت‌گیری‌های سیاسی وجود داشت.
در آن زمان، مهندس بازرگان و نهضت آزادی ایران، که به تفکر لیبرال-اسلامی و میانه‌رو شناخته می‌شدند، از سوی برخی جریان‌های رادیکال‌تر و نیروهای انقلابی به عنوان تهدیدی برای اهداف و سیاست‌های انقلاب دیده می‌شدند. بازرگان مخالف سیاست‌های رادیکال و برخی اقدامات افراطی بود.
حادثه ترور مهندس بازرگان در مراسم تشییع جنازه‌ای در تهران اتفاق افتاد، جایی که فردی مسلح تلاش کرد تا وی را هدف حمله قرار دهد. اما به دلیل دخالت محافظان و اطرافیان، این سوءقصد ناکام ماند و بازرگان از این حادثه جان سالم به در برد. انگیزه‌های این اقدام تروریستی به‌طور دقیق مشخص نشد، اما تحلیلگران آن را به فضای متشنج سیاسی و وجود گروه‌هایی که مخالف افکار و دیدگاه‌های مهندس بازرگان بودند، نسبت می‌دهند.
این حادثه نشانگر دوره‌ای بود که ایران با ناپایداری‌های سیاسی شدید و درگیری‌های ایدئولوژیک بین جناح‌های مختلف دست‌وپنجه نرم می‌کرد.
تروریستی که در اردیبهشت ۱۳۶۰ به مهندس بازرگان سوءقصد کرد، به جریان خاصی از گروه‌های افراطی منتسب نشد که به‌طور رسمی و قطعی در منابع اعلام شده باشد. با این حال، در آن دوره، فضای سیاسی ایران تحت تأثیر گروه‌های مختلفی بود که به دلایل ایدئولوژیک یا سیاسی با شخصیت‌های میانه‌رو مانند مهندس بازرگان و نهضت آزادی ایران مخالف بودند. برخی گروه‌های تندرو و افراطی که با تفکرات انقلابی شدیدتر یا سیاست‌های خاص خود همسو بودند، به چنین اقداماتی روی می‌آوردند.
در فضای آن زمان، برخی گروه‌های افراطی مانند سازمان مجاهدین خلق (منافقین) و دیگر گروه‌های تندرو و انقلابی فعال بودند که به دلیل تفاوت‌های ایدئولوژیک و سیاسی، برخی از شخصیت‌های سیاسی معتدل را هدف قرار می‌دادند. با این حال، مشخص نیست که آیا این حادثه خاص توسط سازمان یا گروهی خاص سازماندهی شده بود یا توسط یک فرد با انگیزه‌های شخصی یا مرتبط با گروه‌های ناشناس انجام شده است
